MIDIKLI ( ÇARTA ) KÖYÜ
Mıdıklı,  Mıdık Beyi tarafından bir yörüğün adından gelmektedir. Mıdıklı’nın bir kısmı bu gün Uşak ili sınırları içinde aynı Mıdıklı köyü adında bir yerleşim yeriyle bulunmaktadır. Suç işlendiğinde bölge değiştirmekten Mıdıklı’nın mahalleleri, Yaveller, Kavakalanı, Çarta, Keller, Ramazanlar, Cüceler, Kavaklar(Mıdık Beyi bu mahallede oturuyordu, )Gedilden, İnceler mahalleleri vardır. Kavakalanı ve Ramazanlar mahallelerinin okul ve camisi vardır.

MIDIKLI köyü ilçeye 16 kilometre uzaklıktadır. Dağlık bir alanda kurulmuş olan yerleşim alanıdır. Kuzeyinde ilçe sınırı ve Selendi Çay’ı, Güneyinden Kula İlçesi köylerinden Şehitlioğlu köyü ve Doğusunda Kınık köyü, Batısında da Aşağıgüllüce köyü sınırları vardır. Köy diğer köylerde olduğu göçebe yörüklerin buraya gelerek çadır kurmaları ile oluşmuştur. Köyün Kavak alanı Mahallesi ve buna bağlı bazı mahalleleri Çinan Köyünden göçerek gelip buraya yerleşmişlerdir. Burada yaşayan Akgünler sülalesi bunlardan biridir. Selendi’nin bir çok köyünde görüldüğü gibi eskiden bir suç işlendiğinde ilçe hudutları dışında bu suç arama ve kontrolden çıkıyormuş. Bu nedenle Kavakalanının şu andaki yerleştiği yer Kula’nın sınır köyü Şehitlere ait olmasından buraya gelerek çadır kurmuşlar ve yerleşmişlerdir.

Köyün yolu asfalttır. Yeni Selendi-Kula yolu güzergahından Kınık köyünden ayrılarak köye ulaşılır. İlçeye,  mevcut köylüye ait özel vasıtalarla gidilip gelinmektedir. İlçenin pazarı olan Perşembe günü köyden vasıtalar gider gelir. Diğer günlerde de özel gidiş gelişler olur. Köyün ilçeye yakın olması yaya da ilçeye gidiş geliş imkanı sağlamaktadır. Köy yolu Kula yolu ile bağlantılı olduğundan bu yol da ulaşımda kullanılmaktadır. Mahalleler arasındaki uzaklık 3-5 kilometre civarındadır. Köyün diğer komşu köylerle akrabalık ilişkileri vardır.

Köyün Birisi Kavakalanı diğeri Çarta olmak üzere iki okulu, yine aynı şekilde iki camisi vardır. Köyde kaynak suyu kullanılmaktadır. Köyün elektrik ve telefonu mevcuttur.

Köyün nüfusu 1950 de 312 olarak görülmekte ve 1960 yılı sayımlarında 430’a kadar yükselmiştir. Köyün nüfusu 2000 yılında 432 olarak görülmektedir. Bu durumda 1960 yılından 2000 yılına kadardır. 40 yıl köyünnüfusunda hiç bir artış olmamıştır. Köyün 1970 nüfus sayımında 95 olan hane sayısı 1990 da 103’e yükselmiştir. Diğer köylerle kıyaslandığında köyün nüfus artışı olmaması köyde göçün çok az olduğu kanaatini vermektedir. Nüfus planlaması olayının etkili olduğu da bu köyün için söz edilebilir. Son zamanlarda ailelerin fazla çocuk sahibi olmadığı görülmektedir.

Köy gelirini tarım ve hayvancılıkla sağlamaktadır. Bilhassa koyun , keçi bu köyde ağırlıklı olarak yetiştirilir. Köyde tütün ekimi de yapılır. Köyde tarıma elverişli arazi vardır. Köyün bir sınırı Selendi Çayına dayalı olması köylünün sulanabilir arazisi de vardır. Bu nedenle köylü sebze, meyve üretimi de yapar. Yaz mahsulü dediğimiz kavun, karpuz, mısır üretimi yapılmaktadır. Arpa, buğday, nohut başlıca üretilen tahıl ürünleridir. Köyde tarım modern tarım araçları olan traktör ve benzeri araçlarla yapılmaktadır. Köyde yeterince bu işi yapacak traktör vardır. Ayrıca köyde otomobil, motosiklet. kamyonet türü araçlar da mevcuttur. Bunlarda köyün ekonomisine olumlu katkılar yapmaktadır. Köyde hayvancılık biraz daha modern usullerle yapılmaya başlanmıştır. Köyde hayvan ıslah çalışmaları da vardır. İnek besiciliği bunun en güzel örneğidir. Mandofon ve hoşteyn cinsi inek besiciliği yapılmaya başlanmıştır. Bu durum üretimi olumlu yönde etkilemekte ve gelir seviyesini yükseltmektedir. Kümes hayvancılığı da bu köyde yapılmaktadır. Orman ürünlerinden yakacak olarak faydalandıkları gibi bu köy civarında çam, meşe ve pırnar ağaçları ağılıklı bitki örtüsünü teşkil etmektedir. Bu durun da köy için ayrıca bir zenginlik kaynağıdır. Diğer köylere göre orman bakımından oldukça zengin bir köydür.

Köyde geleneksel yörük düğünleri yapılmaktadır. Kış geceleri yüzük oyunu ve kış sohbetleri geceleri yapılır. Kışın ayrıca tavşan ve keklik avcılığı yapılır. Köyde önceleri daha belirgin olarak yapılan halı, kilim, torba, -namazla, kuşak gibi el sanatları son zamanlarda fabrikasyonlarının üretilmeye başlanmasıyla oldukça az yapılmaktadır. Kadınlar kış gecelerinde gelinlik kızlarına çorap örme oya ve tığ işleri ile çeyizlik hazırlayarak boş vakitlerini değerlendirirler.

İşler köyde imece usulü ile yapılmaya devam etmektedir. Yardımlaşma Anadolu’nun genelinde olduğu gibi bu köyde de hat safhadadır. Değişik usulü imece çalışması ile işlerini beraberce yaparlar.

Köyde:Aba, Akgün, Akıncı, Akkoç, Akkuzu, Altun, Apaydın, Arıkan, Bikay, Damar, Delibay, Demir, Girgin, Günay, Işık, Kılıç, Kocabaş, Kozan, Köse, Orduyılmaz, Şeker, Yaman, Yılmaz, Yılmazgüneş Soyadlarında aileler yaşamaktadır.

Köyde bilinen bu güne kadar muhtarlık yapmış ve bu köye hizmet etmiş muhtarları ve görev yaptıkları tarihler de şöyledir:

Osman Sezer :07.11.1954

Halil Sezer :17.11.1963

Himmet Arıkan :02.06.1968

Hasan Yılmaz :11.12.1973

Veli Kılıç :01.12.1977

Hüseyin Yılmaz :25.03.1984

Yüksel Sezer :26.03.1989

Niyazi Arıkan :27.03.1994

Niyazi Arıkan :18.04.1997